choroba skóry

См. также в других словарях:

• liszaj — m I, D. a; lm M. e, D. ów a. liszajai «swędzący wykwit skórny powstały wskutek zmian chorobowych» Ręce pokryte liszajami. Mieć liszaj na twarzy. ∆ med. Liszaj czerwony płaski «przewlekłe schorzenie skóry o nie wyjaśnionych przyczynach (zatrucia,… …   Słownik języka polskiego

• ichtioza — ż IV, CMs. ichtiozazie, blm med. «choroba skóry o nie ustalonych przyczynach, często dziedziczna, polegająca na nadmiernym złuszczaniu się naskórka (co sprawia, że powierzchnia skóry staje się podobna do skóry rybiej); łuska rybia» ‹n. łac. z… …   Słownik języka polskiego

• dermatoza — ż IV, CMs. dermatozazie, blm med. «choroba skóry, zwłaszcza skóry właściwej (z wyjątkiem chorób nowotworowych)» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

• egzema — ż IV, CMs. egzemamie, blm med. «alergiczna choroba skóry objawiająca się występowaniem wykwitów skórnych, pęcherzy, łuszczeniem się skóry; wyprysk» Mieć egzemę. Chorować na egzemę. ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

• świerzbiączka — ż III, CMs. świerzbiączkaczce; lm D. świerzbiączkaczek med. «uczuleniowa choroba skóry o podłożu nerwowym, której towarzyszy ogólne lub miejscowe swędzenie skóry» …   Słownik języka polskiego

• liszajec — m II, D. liszajecjca; lm M. liszajecjce, D. liszajecjców med. «choroba skóry (głównie u dzieci) wywołana zakażeniem paciorkowcami, objawiająca się powstawaniem ropnych pęcherzyków, pokrywających się żółtymi strupami» …   Słownik języka polskiego

• łupież — m II, D. u, blm 1. «choroba skóry polegająca na łuszczeniu się powierzchownych warstw naskórka, głównie na owłosionej skórze głowy» 2. «drobniutkie płatki łuszczącego się naskórka» …   Słownik języka polskiego

• łuska — ż III, CMs. łuskasce; lm D. łuskasek 1. «cienka płytka kostna lub rogowa albo szeregi zachodzących na siebie płytek pokrywające powierzchnię (lub część powierzchni) ciała różnych zwierząt, spełniające rolę ochronną» Srebrna, złota, połyskliwa… …   Słownik języka polskiego

• pęcherzyca — ż II, DCMs. pęcherzycacy, blm 1. bot. «Physalis alkekengi, roślina z rodziny psiankowatych, o liściach jajowatych, kwiatach drobnych, białych, kielichu kwiatowym koloru pomarańczowego, w czasie owocowania rozdętym; rośnie w Eurazji, w Polsce na… …   Słownik języka polskiego

• potnica — ż II, DCMs. potnicacy 1. blm med. «choroba skóry występująca często na tle alergicznym, charakteryzująca się nadmierną potliwością, a często także pojawianiem się drobnych, śródskórnych pęcherzyków, głównie na bocznych powierzchniach palców rąk i …   Słownik języka polskiego

• rybi — przym. od ryba Rybie ości, skrzela. Rybi zapach. ∆ med. Rybia łuska «choroba skóry polegająca na nadmiernym złuszczaniu się naskórka, często dziedziczna» ∆ techn. Łączyć na rybi ogon «łączyć dwa elementy drewniane pod kątem w ten sposób, że czop… …   Słownik języka polskiego